SPIDER-MAN: INTO THE SPIDER-VERSE // En İyi Örümcek Adam Filmi // İnceleme

Spider-Man çizgi filmleriyle büyüsem de bugüne kadar çıkmış filmlerinin potansiyelinin oldukça altında olduğu bir gerçek. İlk üçlemede ki kötü olunca abuk sabuk dans eden mi dersiniz, yoksa Homecoming’te ki git gide çocuk tayfa için hazırlanmış, bayat ve ucuz espriler mi? Hatta beni en çok hayal kırıklığına uğratan Homecoming oldu. “Iron Man abi, beni al abi abi abi…” diye dolaşan veled-i boy Spider-Man falan değildir.

Amazing serisi ise çok farklı bir hikaye sunmamakla beraber yinede aralarından en tutarlı olanıydı. Çocuk tayfaya oynamak yerine, verdiği can yakan kararlarla ve bunu vurucu şekilde işlemesiyle takdirimi kazanmıştı. Şimdi Spider-Man’in hakkını vermiş bu film hakkında konuşacağım. Hatta derinliği ve anlatımı en yüksek olan bu film… Spoiler vermeyeceğim ama konusundan birazda bahsedeceğim.

Into the Spider-Verse’in temel aldığı ana konu bilindiği ve adından da anlaşılacağı üzere birçok evrende bulunan Spider-Man’in bir şekilde birleşmesiyle oluşmaktadır. Bunu da film, yüce bir güç geldi, bizleri sınav için birleştirdi şeklinde yapmamaktadır. Oldukça tutarlı bir şekilde hareket etmektedir. Bu karakter birleşimini yaparken ise Spider-Man severlerin üstüne gidecek, acı verecek şekilde bir hikayeye girişmişlerdir.

Süper kahraman filmlerinde bugüne kadar yedirdikleri en büyük hata, sürekli güzel şeyler olmasıydı yada olan iç acıtıcı noktaların üstünü çok kapatıyor olmalarıydı. Öncelikle film başlarken buna eleştiri olarak başlıyor. Ardından eleştirileri bitmiyor. Film bugüne kadar çıkmış kötü mü kötü Spider-Man filmlerinin de farkında. Bu haltları yedik, kusura bakmayın dercesine kendini gömüyor. Bugüne kadar haykıra haykıra dediğimiz “Böyle Spider-Man mi olur?” sözünü film önce kendine söylüyor.

Film sadece eleştiri üstünden giden bir parodi değil. Yanlış anlamayın. Bunu bir bölümünde yapıyor ve hiç sıkmadan ve tempoyu bozmadan ana hikayesine geçiyor. Bu ana hikayede filmin kendini ciddiye almadığı zamanlar da oluyor. Bu zamanlarda ise güzel, yerinde, kaliteli gönderme içeren sahneler izliyor. Bugüne kadar Spider-Man filmlerinde olan kötü adamımızın standart gelip, ortalığı dağıtması yerine, Spider-Man’lerin kendi aralarındaki çatışmasını ve bunu hikayeye yedirilişini izliyoruz.

Diğer bir yandan bu farklı Spider-Man’ler güçlü mü güçlü, seçilmişler kafasında değil. Bu tür kasıntı havalara girilmemiş. Anladığım kadarıyla yapımcılar oturmuşlar konuşmuşlar. Bu Spider-Man’i artık insan yerine koyalım demişler. Diğer bir yandan insani yönünü koydukları taraflar olmuş ve dünyamızda tükettiğimiz film, dizi, animelerde var, paralel evrenlerde de doğal olarak bunlar olmalı demişler. Bunu yaptıktan sonra film tamamı ile özgün bir hal almaya başlamış.

Filmin en sevdiğim noktası alışılmışın dışı, kendine özgü anlatım tarzı oldu. Animasyonlarda ki renkler ve efektlerin kullanımı muazzamdı. Çocuksu olmayan bu tür filmleri bulmak bu devirde zor hale geldi. Bu film senaryo yazımıyla olsun, animasyon teknikleriyle olsun, hikayenin yedirilişi ile olsun ve karakterlerin her birinin işlenişinin, sizi zorlamayacak şekilde olmasıyla, hiç bir detaydan kaçınılmadığını söyleyebilirim. Keşke her filmde bu kadar net kararlar alabilseler ve özenli davranabilseler. Spider-Man çizgi filmleri ve çizgi romanlarını sevenlerdenseniz ve önceki filmleri sizi tatmin etmedi ise bu film kesinlikle sizi tam olarak tatmin edecektir. İlerde tekrar açıp izleyebileceğim ender yapımlardan olmuş diyebilirim. Kendinize iyi bakın…