Kim Evleniyor?

Selam Konu Deposu okuyucuları. Bu yazımda sizlere başlıkta da belirttiğim üzere evlilikten ve konunun oluşturduğu dinamiklerden bahsedeceğim. Evlilik, iki kişinin aile kurmak üzere kanunların uygun gördüğü şekilde, ruhen ve bedenen bir ömür boyu sürecek şekilde bir araya gelmesi midir? Yoksa sadece bir anlaşma mı? Bir zorunluluk mu? Sadece istek mi? Tükenmesi muhtemel duyguların resmiyeti mi?

Toplumsal kuralların ve etik değerlerin çok fazla bu işin olmasıyla, tartışılan ve uğraşılan faktörler artıyor. Çağımızın yeni trendi “evlenip ne yapacağım” oldu yada “evde mi kalacağım”. Ufak ufak örneklendirmeler de bulunacağım. Bilirsiniz işte ben yaşamadım da bir arkadaşın başına gelen olaylar…

Bu evlilik denen mevzu için ilk kural olarak belirtilen söylem; bir erkek ve bir kadın şahsın birbirleri ile bu konuda hem fikir olması şartı vardır. Tamam biz gördük, beğendik, sevdik. Yada sadece anlaştık. Evlilik oluşmasında ve devam etmesinde bir çok dinamik etkilidir. Şimdi gelelim oluşum sürecinde bazı gözlemlediğim dinamiklere. Öncelikle erkeğin kızı yada kızın erkeği önce arkadaşlarına kabul ettirmesi, sonra ailesine ufaktan bahsetmesi gerekmektedir. Bu dinamikten uzak yapıda aileler ve toplumlar tabi ki mevcut. Yaşadığımız ülkede genel durumdan söz ediyorum.

Aileden gelen ilk sorulardan biri genel olarak; kız ne iş yapar, okur mu, kimlerden, nereli, anne babası necidir, ne yaparlar? Yada; erkeğin işi gücü var mı, kötü alışkanlığı var mı, ne kadar kazanıyor, kızıma nasıl davranıyor… Bu fasılları sorunsuz atlatılmasının neticesinde en zor dinamiklerden birine geçiyoruz. Çiftin birbirlerinden önceki arkadaş gruplarının bu işteki tavrı… Yapıcı insanlar değillerse şayet, ailelerden daha zor etmen oluşturabilirler.

Burada aslında konu biraz evlilikten uzaklaşıp aile ilişkisi ve etik değerler konularına bağlayacak bizi. “Aileler çocuk yapar ve çoğu aile çocuğa dair planlar kurmuştur, hemde mesleğine kadar.” Katılmakta yada katılmamakta özgürsünüz ama böyle bir tabu oluşmuştur. Tabu oluşturmak genel olarak doğru bir şey mi? İnsanları içten içe bazı şeylere zorlamak, psikolojik baskıya girmiyor mu. Bu durumda karar vermesi gereken kişiler kendi kararlarını veremiyor. Verilmiş kararı uyguluyor. İşin garip yanlarından biri hızla değişen şu dünyada neyin planını yapıyor insan, daha dün internet cafeler en iyi işletmelerden biriyken bugün bir çoğu kapandı veya kapanmak üzere. Tabi ki hayat kazanımını arttırmak için ileri düzeyde plan yapmak iyi bir şey ama kendi kararlarını vermesi gereken bir insan için bu kadar plan yapmak ne kadar doğru? Belki de önemli olan niyet ama bir yaştan sonra kendi kararlarını veren bir birey mi isteniyor yoksa denileni yapan bir robot mu?

Bu durum devam ettikçe olanlar şuna dönüşüyor: “Çocuğum sen bu çocuğu çıkarma bile karşımıza hem şuralı, hemde müzik öğretmeni onlar işsiz, bize uymaz git paralı yada soylu aileli birini bul isterse seni köle diye kullansın.” diyen insanlar mevcuttur. Sözüm herkes için değil, eleştiri yöneltmek isteğim kesim için.

İnsanların insan olmaktan çıkıp, denileni yapmaya zorlandığı, adeta bir robota dönüştürüldüğü toplumlar var. İşin böyle olmadığı kesimler ise oldukça azınlıkta. Herkes iyiliğini düşündüğü bahanesiyle mal gibi bir sahiplenmeye giriyor. Bu durumda sahiplenilen şey aslında o kişi olmuyor, kendi istekleriniz oluyor. Bir birey dünyaya getirmeniz onu sizin malınız etmiyor. İstediği gibi kararlar veremeyecek bir birey, bencilliğin en yüksek boyutuna uğramıştır. Sahiplendiğiniz tek şey mutluluğu olsun.

Bir şeyi istemek hakkınızdır ama onu elde etmek değil.